Türkiye, başta ‘İşkence yasağı, Özgürlük ve güvenlik hakkı, Adil yargılanma hakkı ve İfade özgürlüğü’ olmak üzere temel hak ve özgürlüklerin en ağır şekilde ihlal edildiği bir dönemden geçmektedir. Mutlak hukuksuzluk rotasında son hız ilerleyen siyasal rejim; önüne çıkan her unsuru yargı marifetiyle sindirme politikasını sistematik hale getirmiştir. Türk yargısının içinde bulunduğu durum sebebiyle iç hukukta yürütülen hukuki mücadelenin etkili bir çözüme ulaşma ihtimali bulunmamaktadır. Yargılamalar sadece ritüelden ibaret olarak gerçekleştirilmektedir. Duruşma salonları bu ritüelin sergilendiği oyun sahneleri, hâkim-savcılar ise bu ritüelin birer figüranı haline gelmiştir. Anayasa Mahkemesi AİHM içtihatlarına aykırı kararlar vermekte, yerel mahkemeler de Anayasa Mahkemesi kararlarını uygulamamaktadır. AİHM tarafından verilen 184 karar halen uygulanmamıştır. İhlal kararlarını sadece tazminat hükümleri olarak gören ‘parası neyse veririz’ anlayışına karşı Türkiye’nin içinde bulunduğu yargı krizinin nihai çözüm mercii AİHM’dir.